گنجینه شعر ابن الرضا امام جواد صلوات الله و سلامه علیه

با سلام .

انشاالله به کمک هم اشعار در مدح و مرثیه جواد الائمه امام محمد تقی صلوات الله و سلامه علیه را در این قسمت قرار می دهیم.

یاعلی.

ای جود، خاک پای تو یا حضرت جواد
عالم یم عطای تو یا حضرت جواد
حاتم کم از گدای تو یا حضرت جواد
ذکر ملک ثنای تو یا حضرت جواد

دل زنده از ولای تو یا حضرت جواد

جان جهان فدای تو یا حضرت جواد

چشم رضا به ماه جمال منورت
نام خوشت محمد و زهراست مادرت

از ما سلام باد به روح مطهرت
خوشبخت سائلی که بود سائل درت

تو کیستی جواد امامان جود
من کیستم غلام تو یا حضرت جواد

با آنکه کاظمین گرفته است در برت
در قلب ما است جای تو یا حضرت جواد

ای ترابت طینت ماه رجب
ای جمالت زینت ماه رجب

ماه گردون سائلت را دستبوس
آفتاب دیده شمس الشموس

بوی گل از دم جانبخش نسیم آمده امشب
جلوه گر آینه ی حسن قدیم آمده امشب

آل یاسین را قران حکیم آمده امشب
شب میلاد کریم ابن کریم آمده امشب

ای قمر شمس ولایت جواد
ای گهر بحر عنایت جواد

حجت حق باب مراد همه
نجل علی دسته گل فاطمه

بوی عطر گل زهرا به فضا باد مبارک

عید میلاد جواد ابن رضا باد مبارک

ولادت تو کوثری دگر بود
روشنی چشم و دل پدر بود

نور شد و نور شد و نور شد
چشم همه تیر دلان کور شد

عطر ریاحین جنان خاک تو
روح رضا در بدن پاک تو

باب تولای تو باب خدا
مصحف روی تو کتاب خدا

ای کرامت سائل صحن و سرایت یا جواد

ای سلام جود بر جود و عطایت یا جواد

ای دوای درد مندان خاک پایت یا جواد
دوست و دشمن کند مدح و ثنایت یا جواد

کلام توست همه نور یا امام جواد
ائمه*اند جواد و توئی جواد همه
که گشته جود تو مشهور یا امام جواد
سزد ز لعل لب حضرت رضا ریزد
به مدح تو دُر منثور یا امام جواد
اگر چه نزد شما آبروی نیست، مرا
مکن ز درگه خود دور یا امام جواد
گدایی*ام به درت جز بهانه*ای نبوَد
مراست وصل تو منظور یا امام جواد
به روی زائر تو بوسه می*زند جبریل
به ذکر «سیعک مشکور» یا امام جواد
به کاظمینِ تو روی نیاز برده کلیم
سلام می*دهد از طور یا امام جواد
جحیم اگر تو نگاهش کنی حدیقۀ گل
بهشت بی تو کم از گور یا امام جواد
اگر چه ران ملخ هم ندارم ای مولا
مرا بخوان به درت مور یا امام جواد
قضا به حکم تو محکوم، ای ولیِ خدا
قدر به امر تو مأمور یا امام جواد
لباس نور مرا بر تن از ولادت توست
گناه، وصلۀ ناجور یا امام جواد
خدا ثنای تو را گفته و چگونه مرا
بوَد ثنای تو مقدور یا امام جواد
لب تو داشت تبسّم، ولی دلت را بود
هزارها غم مستور یا امام جواد
ندید دختر مأمون جلال و قدر تو را
چو بود چشم دلش کور یا امام جواد
هزار مرتبه نفرین به دختر مأمون
که شد به قتل تو مسرور یا امام جواد
فراز بام به گرد تن تو بگرفتند
پرندگان هوا شور یا امام جواد
شهادت تو در آن حجره با لب تشنه
بوَد تجسّم عاشور یا امام جواد
عنایتی که شود روز حشر «میثم» هم
به دوستی تو محشور یا امام جواد

خون شد از غم دلِ خدا جویم

درد بسیار و نیست دارویم

می فشانم سرشك و می گویم

یا جواد الائمه ادركنی

سینه ای پُر شرار دارم من

دل و جانی فكار دارم من

دو جهان با تو كار دارم من

یا جواد الائمه ادركنی

روزگارم ز غم تباه شده

قلبم از معصیت سیاه شده

راهِ من منتهی به چاه شده

یا جواد الائمه ادركنی

خسته و دلشكسته و زارم

گره افتاده است در كارم

جز به كویت كجا پناه آرم؟

یا جواد الائمه ادركنی

ای كه روح عبادتی ما را

عذر خواهِ قیامتی ما را

جانِ زهرا عنایتی ما را

یا جواد الائمه ادركنی

تشنه ام تشنه بر من آب بده

گنهم را ببر ثواب بده

به گدای درت جواب بده

یا جواد الائمه ادركنی

دردِ من را دوا كنی چه شود؟

حاجتم را روا كنی چه شود؟

قسمتم كربلا كنی چه شود؟

یا جواد الائمه ادركنی

عزت عالمین می خواهم

نجف و كاظمین می خواهم

طوفِ قبر حسین می خواهم

یا جواد الائمه ادركنی

من كه چون شمع بر فروخته ام

از غم غربت تو سوخته ام

چشم بر رحمتِ تو دوخته ام

یا جواد الائمه ادركنی

همسرت كرد نامراد تو را

ساخت مسموم از عناد تو را

ای كه خوانده پدر جواد تو را

یا جواد الائمه ادركنی

ای سلام جود بر جود و عطایت یا جواد

ایکه بارد جود از دست گدایت یا جواد

ای صفای دل حریم با صفایت یا جواد

ای دوای دردمندان خاک پایت یا جواد

دوست و دشمن کنند مدح و ثنایت یا جواد




ای کرم داران درم داران گدای کوی تو

حسن کل انبیا در طلعت دلجوی تو

خوی احمد خوی حیدر خوی زهرا خوی تو

نخل طوبی سایه ای از قامت دلجوی تو

چشم خلقت دست خلقت سوی خلقت سوی تو

کعبه جان همه دارالولایت یا جواد




ای غبار کاظمینت آبرو را آبرو

ای محمد هم بنام و هم به خلق و هم به خو

ای نهاده مهر گردون بر در صحن تو رو

من به خلوتخانه دل با تو دارم گفتگو

در کناری مرغ روحم پر زند از چار سو

تا گردد طائر صحن و سرایت یا جواد




اهل دانش مخزن علم خدایت خوانده اند

اهل بینش وجه ذات کبریایت خوانده اند

اهل دل اهل ولا بحر عطایت خوانده اند

دوستداران رضا ابن الرضایت خوانده اند

سیدی ابن الرضا جانم فدایت یا جواد

امام الهدی یا جواد الائمه

ولی خدا، یا جواد الائمه

سپهر کرم، ابر رحمت، یم جود

محیط سخا، یا جواد الائمه

چگویم به وصفت که فرموده آن را

بقرآن خدا، یا جواد الائمه

به کشتیّ ایمان در امواج طوفان

توئی ناخدا، یا جواد الائمه

چه در هفت گردون چه در هشت جنّت

توئی مقتدا، یا جواد الائمه

سماواتیان راست مدح تو، بر لب

به صبح و مسا، یا جواد الائمa

بود نقش خاک ره کاظمینت

رخ اولیاء یا جواد الائمه

ز شاهیست عارم که در آستانت

گدایم گدا، یا جواد الائمه

بود بی ولای تو طاعات عالم

سراسر هبا، یا جواد الائمه

اگر بود واقف ز علمی که داده،

تو را کبریا یا جواد الائمه

نه بگشودی اندر برت پور اکثم

لب خویش را، یا جواد الائمه

گرم سر جدا گردد از تن، نگردد

دل از تو جدا، یا جواد الائمه

بغیر از خدا هر که گوید ثنایت

بود نارسا، یا جواد الائمه

خدا داد پاسخ به هر بینوا کو

تو را زد صدا، یا جواد الائمه

ببازار محشر ولای تو آرم

بروز جزا، یا جواد الائمه

ثنای تو گویم عطا از تو جویم

به هر دو سرا، یا جواد الائمه

رهایی به مهر تو خواهم که گشتم

اسیر هوا، یا جواد الائمه

خوش آن ملتجی را که در آستانت

کند التجاء، یا جواد الائمه

جوادی، جوادی، گدایم، گدایم

عطا کن، عطا، یا جواد الائمه

بخوان جانب کاظمینم وز آنجا

ببر کربلا، یا جواد الائمه

بمانم، بمیرم سپس زنده گردم

به مهر شما، یا جواد الائمه

به جان پیمبر به زهرای اطهر

به بابت رضا، یا جواد الائمه

مرا تا ابد از صف دوستانت

مگردان جدا، یا جواد الائمه

گرفتم که راندیّ و راهم ندادی

روم در کجا، جواد الائمه

تهی دستم و هستیم هست، تنها

گناه ورجا، جواد الائمه

قدم گشته خم، پا فرو مانده در گل

ز بار خطا، جواد الائمه

به یاد تو اشک از بصر می*فشانم

به صبح و مسا، جواد الائمه

دریغا که از یار نامهربانت

کشیدی چه*ها، جواد الائمه

تو را کشت، آخر به فصل جوانی

ز زهر جفا، جواد الائمa

به هنگام مرگ تو می*زد به هم کف

بجای عزا، جواد الائمa

تو را کشت، اما لب تشنه آخر

ندانم چرا؟ جواد الائمa

ز بس ناله کردی در آن حجره تنها

فتادی از پا، جواد الائمه

تنت بیکفن ماند بر خاک از چه

در آن کوچه*ها، جواد الائمه

ولی دیگر از جسم پاکت نشد سر

جدا از قفا، جواد الائمه

به قربان جسمی که گردید او را

کفن بوریا، جواد الائمه

به قربان آن سر که می*خواند قرآن

به طشت طلا، جواد الائمه

به قربان آن رخ که شد شسته با خون

به دشت بلا، جواد الائمه

ببین نخل «میثم» که بر داده عموی

بوصف شما، جواد الائمه

تا به دل مهر و تولای تو مولا دارم

کی دگر وحشتی از سختی فردا دارم

تاشدم سایه نشین کرم ولطف شما

به سرم سایه ای از نخله طوبی دارم

من دلخسته به تو بسته دل و چشم امید

به تو لطف تو و جود تو مولا دارم

تو جوادی و منم سائل بیت الکرمت

کرمی کن که به تو چشم تمنا دارم

همه هستی من مهر تو باشد آقا

مهر تو زاد ره و توشه فردا دارم

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، ،،،،،،

همه خلق جهان سائل دربار تواند

تو گل باغ ولائی وهمه خوار تواند

حرم پاک تو شد ماءمن ارباب نیاز

قدسیان محو تو وگرمی بازار تواند

کاظمین تو بود قبله گه اهل ولا

رو سپیدند کسانیکه به گلزار تواند

مهر تو راه نجات است به زهرا سوگند

تا ابد اهل ولا پیرو گفتار تواند

!الا کرم ز تو مشهور یا امام جواد
!کلام توست همه نور یا امام جواد ائمه*اند جواد و توئی جواد همه
!که گشته جود تو مشهور یا امام جواد سزد ز لعل لب حضرت رضا ریزد
!به مدح تو دُر منثور یا امام جواد اگر چه نزد شما آبروی نیست، مرا
!مکن ز درگه خود دور یا امام جواد گدایی*ام به درت جز بهانه*ای نبوَد
!مراست وصل تو منظور یا امام جواد به روی زائر تو بوسه می*زند جبریل
!به ذکر «سیعک مشکور» یا امام جواد به کاظمینِ تو روی نیاز برده کلیم
!سلام می*دهد از طور یا امام جواد جحیم اگر تو نگاهش کنی حدیقۀ گل
!بهشت بی تو کم از گور یا امام جواد اگر چه ران ملخ هم ندارم ای مولا
!مرا بخوان به درت مور یا امام جواد قضا به حکم تو محکوم، ای ولیِ خدا
!قدر به امر تو مأمور یا امام جواد لباس نور مرا بر تن از ولادت توست
!گناه، وصلۀ ناجور یا امام جواد خدا ثنای تو را گفته و چگونه مرا
!بوَد ثنای تو مقدور یا امام جواد لب تو داشت تبسّم، ولی دلت را بود
!هزارها غم مستور یا امام جواد ندید دختر مأمون جلال و قدر تو را
!چو بود چشم دلش کور یا امام جواد هزار مرتبه نفرین به دختر مأمون
!که شد به قتل تو مسرور یا امام جواد فراز بام به گرد تن تو بگرفتند
!پرندگان هوا شور یا امام جواد شهادت تو در آن حجره با لب تشنه
!بوَد تجسّم عاشور یا امام جواد عنایتی که شود روز حشر «میثم» هم
!به دوستی تو محشور یا امام جواد

خسته و دلشکسته و زارم
گره افتاده است در کارم
جز به کویت کجا پناه آرم
یا جواد الا ئمه ادرکنی
ای که روح عبادتی ما را
عذر خواه قیامتی ما را
جان زهرا عنایتی ما را
یا جواد الا ئمه ادرکنی
یاد کوی تو میکنم امشب
گفتگوی تو میکنم امشب
رو بسوی تو میکنم امشب
یا جواد الا ئمه ادرکنی
عزت عالمین می خواهم
سفر کاظمین می خواهم
طوف قبرحسین می خواهم
یا جواد الا ئمه ادرکنی
ای مسیحا نفس حیاتم بخش
خائفم از گنه براتم بخش
زین پریشان دلی نجاتم بخش
یا جواد الائمه ادرکنی

ای دُر نـورانیِ ده بحر نـور وی نهمین حجتِ ربّ غفور آینـۀ قبـلۀ هفتم: جـواد نور دل حجت هشتم: جواد کنیۀ زیبای تـو ابن الرضا محمدی یـا علی مرتضی؟ کعبۀ ارکان حرم کیست؟ تو قبلۀ اربـاب کرم کیست؟ تو ماه رخت، مصحف آیات حق واسطـۀ کل عنـایـات حق
دست تـو دست کرم کبریا صحن و رواقت حرم کبریا ارض و سماوات به تو متکی بـوده امـام همه از کودکی علم، بوَد نقش گل روی تـو جود،گدایی بـه سر کوی تـو با سخن تـو شده احیای علم هر نفس توست مسیحای علم طور، تجلی گـه انـوار تـو نـور، متاع سر بـازار تـو روی خدا، روی دل آرای تو چشم رضا، محو تماشای تو
چون تو کسی عابد و معبود نیست بـا برکت تـر ز تو مولود نیست تو پسر فاطمه*ای یا جواد! قبلۀ جان همه*ای یـا جواد! زادۀ اکثم ز تـو خجلت زده سینۀ مأمون ز تـو آتشکده داده*ای ای حجت پروردگار پاسخ یک مسئله را سی هزار مخزن عـلم ازلـی سینه*ات عالَـم اسرار، در آیـینه*ات ظرف وجود تو پر از علم غیب نـور خدایـی و مبرا ز عیب
طلعت تـو آینۀ روی حـق عالم غیبی، ولی از سوی حق برتـری از اینـکه میان رهی یک خبر از ماهی و مأمون دهی عالم دانش همه پا بست توست دایره*ای بین کف دست توست خلق جهان را به درت التجاست شأن شما «وَ مَن اَتا کُم نَجاست» خیل مَلَک، عاشق تهلیل توست وحی خدا زنده به تأویل توست ای ملک و جن و بشر زائرت وسعت مـلک ازلی، حائـرت مظهر الطاف خدای مجید از کرم و جود تـو نبوَد بعید تا چو منی عقده ز دل وا کنم در حرم قدس تـو نجوا کنم خار اگر خار بـود با گل است زنده به آب و نفس بلبل است
"میثم" دلخسته از آن شماست گر چه کم از برگ خزان شماست

معدن جود و كرم ابن الرضا

ساقي چشم ترم ابن الرضا

من كه مست اين همه لطفت شدم

داده اي بال و پرم ابن الرضا

نام زيباي شما از كودكي

ياد داده مادرم ابن الرضا

من غلامم تا ابد در اين حريم

مي بري ام تا حرم ابن الرضا

امشبي را نوحه خواني ميكنم

بهر تو نوحه گرم ابن الرضا




دست تو كار خدايي ميكند

از همه مشكل گشايي ميكند




تا كه لطف تو به من ابراز شد

اين زبانم بهر روضه باز شد

در حريم خانه نامحرم شدي

اين نوا ، آخر طنين انداز شد

رقص و پاكوبي بماند جاي خود

تا كه آهنگش در اينجا ساز شد

زهر كينه ميكشد آخر تو را

تشنه ماندي ، اين خودش يك راز شد

العطش گفتي و عطشاني هنوز

روضه روز دهم آغاز شد




ياد آن روز و شهيدان خدا

گريه هاي خواهري در كربلا

من بميرم پيكرش بي جان شده

العطش روي لبش مهمان شده

او حسين است و عزيز مصطفي

پس چرا آخر تنش عريان شده

پيرهن را برده اند و عاقبت

پيكر او ، دستخوش گرگان شده

خون نشسته در تمام كربلا

اربا اربا آيه قرآن شده

عاقبت بي سر ميان قتلگاه

مظهري از حضرت رحمان شده




دل پريشان مادرش زهرا رسيد

قد او از اين همه غربت خميد

ای باب حاجت همه ای قبلة مراد نورالهدی ولی خدا سیدالعباد خیرالامم محیط کرم آسمان جود ابن الرضا امام نهم حضرت جواد باب عطا و مظهر جود خدا تویی مولا تویی، امام تویی، مقتدا تویی
قرآن بود ز مدح و ثنای تو شمّه ای جز مهر تو به گردن ما نیست ذمّه ای بحر سه گوهری گهر هشت بحر نور کل ائمه را تو جوادالائمه ای روح رضا، روان رضا در وجود توست تا روز حشر جواد اگر هست جود توست
دشمن خجل ز لطف و عطا و کرامتت از کودکی به عالم خلقت امامتت از ماه عارضت شده شرمنده آفتاب دل برده از امام رضا سرو قامتت آیینة جلال و جمال محمدی مجموعة تمام کمال محمدی
نامت ز کار خلق گره باز می کند علمت به سن کودکی اعجاز می کند مأمون چو پی به قدر و جلال تو می برد روحش ز تن برون شده پرواز می کند برگرد شمع روی تو پروانه می شود در حیرت کمال تو دیوانه می شود علم تو را احاطه به ملک دو عالم است ظرف وجود پیش عنایات تو کم است
با آن همه جواب مسائل که می دهی لال از جواب مسئله ات پور اکثم است در کودکی به سینه علوم پیمبرت زانو زدند کل فقیهان به محضرت
وقتی که دست جود تو بخشندگی کند باید کرم به خاک درت بندگی کند مظلوم چون تو کیست کز آغاز زندگی با دخت قاتل پدرش زندگی کند یک عمر بود تلخ ترین زندگانی ات تا آنکه کشت یار به فصل جوانی ات
هر گه تو را به چهرة مأمون نظاره شد بر غربت پدر جگرت پاره پاره شد روزی که عقد بست به تو دخت خویش را سر تا به پات شعله ز داغ دوباره شد پیوسته حبس بود به دل سوز و آه تو دردا که گشت خانة تو قتلگاه تو
پیوسته بود سوز درون شمع محفلت با تو چه می گذشت خدا داند و دلت دندان نهاده روی جگر سال ها بسی تا دخت قاتل پدرت گشت قاتلت هر تیر غم که داشت قضا بر دل تو دوخت از بس که سوختی جگر زهر بر تو سوخت
یار تو مار گشت و به جانت امان نداد یک لحظه روی خوش به تو مولا نشان نداد بعد از حسین هیچ امامی به وقت مرگ مثل تو ای ولی خدا تشنه جان نداد از شعله های سوز درون سوخت حاصلت بگریست بر غریبی تو چشم قاتلت عمر تو در بهار جوانی تمام شد تشییع پیکر تو به بالای بام شد افتاد بین کوچه تنت از فراز بام این گونه از جنازة تو احترام شد تا هست آسمان و زمین داغدار تو پیوسته اشک دیدة "میثم" نثار

ای مزارت چراغ دل ما یاد تو گرمی محفل ما مهر تو روح آب و گل ما نام تو حل هر مشکل ما سیدی یا جواد الائمه کاظمین تو دار الولایم قبر تو کعبه و کربلایم تو جواد استی و من گدایم با عنایات تو آشنایم سیدی یا جوادالائمه باب صحن تو باب المردام چهره بر آستانت نهادم دل به مهر و ولای تو دادم هر که هستم گدای جوادم سیدی یا جوادالائمه رشتة دل جز از تو گسستم از ازل دل به مهر تو بستم زیر کوه معاصی شکستم کس نگیرد به غیر از تو دستم سیدی یا جوادالائمه یابن زهرا ببین روسیاهم هستیم گشته بار گناهم خاری افتاده در خاک راهم جان زهرا بکن یک نگاهم سیدی یا جوادالائمه قدّم از بار عصیان خمیده رنگم از شرمساری پریده کس چو من روسیاهی ندیده قاصد مرگم از ره رسیده سیدی یا جوادالائمه خون دل ریزد از هر دو عینم گریه از بهرتان گشته دینم عاشقم عاشق کاظمینم هر نفس شد به دل یا حسینم سیدی یا جوادالائمه ای نگاه تو اذن دخولم از گنه شرمسار و ملولم میثم اهلبیت رسولم جان زهرا قسم کن قبولم سیدی یا جوادالائمه

عاشقی را به وجد می آری

یوسفانه تبسمی داری

به کدامین ملیح رفتی که

چهره ای سبز و گندمی داری؟



وصف آیینه کار شاعر نیست

از لب خود شنیدنی هستی

دوست دارم خودت بگویی که

از خودت چه تجسمی داری



مرهم و زخم در نگاه شماست

حلقۀ اتحاد خوف و رجاست

بر سر مهربانیِ چشمت

مژه هایی تهاجمی داری



با یقین می رسم به این معنی

چارده نور واحدی، یعنی

عشق از هر نظر خودت هستی

با خودت چه تفاهمی داری



کفر را جذبه های لبخندت

چاره ای نیست جز مسلمانی

خنده کن یا مکارم الاخلاق

معجزات تبسمی داری

ای وجودت حیات*بخش وجود سائل درگهت کرامت و جود مظهر کامل امام رضا آفتاب دل امام رضا قبلة حاجت همه، حرمت دشمن و دوست سائل کرمت ماه، آیینه*دار طلعت تو رخ شمس*الشموس صورت تو آیة هشت سورة نوری به جوادالائمه مشهوری خلف پاک مرتضایی تو کوثر حضرت رضایی تو ملک و جن و انس مهمانت دو جهانی نشسته بر خوانت کاظمینت درون سینة ما است نجف و مکّه و مدینة ما است تو جوادی و ما گدای توئیم هر چه هستیم خاک پای توئیم لطف تو، عجز ما، بود معلوم هر دو هستیم لازم و ملزوم کرم و جود تا ادا گردد هر جوادی پی گدا گردد من اگر در گدائیم کاهل تو به جود و کرامتی کامل تو محمد ، علی است ابن و ابت کنیه ابن الرضا ، تقی لقبت تو گلی و وجود گلخانه ای به ریحانه روح و ریحانه رنگ رخسار مرتضی داری نقش گلبوسة رضا داری پدرت گفت نازنین پسرم ای فدای تو مادر و پدرم پدران تو برترین پدران پسران تو بهترین پسران یم جود و فتوّت اید همه اهلبیت نبوّت اید همه دلتان بحر بی کرانة علم کیست غیر از شما خزانة علم؟ معدن خیر و مظهر خیرید اول خیر و آخر خیرید ابر باریده با ولای شما خلق خلقت بود برای شما همگی باب*های ایمانید امنای خدای رحمانید تا صف حشر اصل هر کرمید رکن ارکان و قادَةُ الاُمَم اید علم*ها قطره و تو دریایی عالمی بنده و تو مولایی دو جهان ذرّه و تو خورشیدی که به قلب همه درخشیدی پیش علم تو علم عالم چیست؟ در حضور تو پور اکثم کیست؟ تو به بزم سخن تکلم کن تو به روی رضا تبسم کن نفس حلم زنده از سخنت بوسة علم بر لب و دهنت یک کلام تو صد سپهر کمال یک سؤال تو سی هزار سؤال تو دهی، ای کرم گدای درت حِرز مادر، به قاتل پدرت ای خجل گشته دشمن از کرمت ای مسیحا نیازمند دمت تو که در هر دلی حرم داری تو که با دشمنت کرم داری تو که بر خشم خصم می*خندی به روی دوست در نمی*بندی اَنت بابُ المراد ادرکنی یا امام جواد ادرکنی سیّدی میثم ام قبولم کن خاک ذریّة رسولم کن

هر که در عشق و وفا پابند نیست

با امید و عشق خویشاوند نیست

نیست او را با خدا پیوستگی

هرکه را با مهر تو پیوند نیست

تو جوادی و ندیدم سائلی

کز عطا وجود تو خرسند نیست

چیست جز افسوس و حسرت قسمتش

بر شما هر کس ارادتمند نیست

در رهت هر کس نهد پا با یقین

در غم مال و زن و فرزند نیست

از کریمان، سائلان، پرسیده ام

هیچ کس چون تو سخاوت مند نیست

بهترین راه نجات ما توئی

هیچ حرفی بهتر از این پند نیست

خوب می داند«وفائی» جز شما

تا خدا دیگر پُل پیوند نیست

از روز ازل دل به تو بستیم جواد




محتاج نوازش تو هستیم جواد


تا آتش قمر حق نسوزد ما را




در سایه پر محبتت نشستیم جواد