شبهه به آیه 24 سوره نساء (اجازه غنیمت گرفتن زنان شوهردار)

شبهه به آیه 24 سوره نساء

برخی از مسلمانان اجازه غنیمت گرفتن زنان شوهردار و نکاح با آنها که در قرآن آمده است را اینگونه توجیه می کنند که:
از نظر اسلام مرد کافر به زنش حرام است و عقد آنها از نظر اسلام باطل است. درنتیجه می شود زنان شوهردار را در جنگ با کفار به غنیمت گرفت!
صرف نظر از محکومیت تعرض به غیر نظامیان در جنگها و محکومیت به غنیمت گرفتن انسان ها به عنوای یک کالا
فرض کنید دشمنان شما چنین اعتقادی داشته باشند و پس از حمله به شهرتان ، مادر یا خواهر و یا دختر شما را بنا به اعتقادات خودشان به غنیمت بگیرند ویا زن شما را بر شما حرام بدانند و او را دزدیده و به نکاح خود در آوردند !
حالا این توجیه از نظر شما درست است ؟
آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم مپسند!

سوره نساء آیه 24
وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ كِتابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُمْ ما وَراءَ ذلِكُم

و نكاح زنان شوهردار نيز (براى شما حرام شد) مگر آن زنانى كه (در جنگهاى با كفّار، به حكم خدا) متصرّف شده‏ايد. اين حكم خدا بر شماست، و هر زنى غير آنچه ذكر شد شما را حلال است كه به مال خود به طريق زناشويى بگيريد نه آنكه زنا كنيد.


خوب الان این استدلال غلطه؟ یا اینکه درسته و مشکلی نداره و دقیقا همینطوریه؟

من دقیقا متوجه این اشکال نمیشم اگر ممکن یک مقدار این اشکال را توضیح بدید

سلام

این روزها توی فتوای خیلی ازین مفتی های وهابی دیده میشه که زن های سوری رو حلال می کنن برای رزمندگان سلفیشون. حتی فتواهایی هم هست در مورد اینکه باید به شیعیان حمله کرد و مردانشون رو کشت و زنانشون رو بین وهابی ها تقسیم کرد. اگر مساله بالا درست باشه، پس نباید بهشون ازین منظر اشکال گرفت که کار غلطی می کنن. چرا که به قرآن عمل می کنن. حالا اشکال سر اینه که ما کافر و مشرک نیستیم پس بنابرین وهابی ها حق ندارن چنین کاری با ما بکنن (این یه بحث دیگیست ولی اگر فرض کنیم اونا درست فکر می کنن نعوذ بالله، کارشون درسته)

منظر دیگر این مساله این است که این کار که یک زنی 3 تا بچه داره و شوهر، به هر دلیلی یکدفعه اونو به ازواج خودمون در میاریم (یا حالا کنیز خودمون میگیریمش....)، خیلی با اخلاق و انصاف ظاهرا قابل توجیه نیست.

سوال این است که آیا این مساله بدون اشکال است؟ و یا تفسیر غلط ما ازین آیه منجر به چنین مساله ای می شود.

اصلا ملکت ایمانکم یعنی چیه؟

یعنی هیچ کس نیست جواب بده؟

نساء آيه 24 : « و نکاح زنان محصنه ( شوهر دار ) بر شما حرام شده اند
مگر آن زنان شوهر داري که به تصرف شما ( غنايم جنگي ) درآمده و مالک شده
ايد . از کتاب الله پيروي کنيد . وراي اين زنان ( متصرفي و غير متصرفي ) ،
براي شما حلال است هر زني ديگر را با مال به طريق زناشويي بگيريد و نه به
طريق زنا . پس چنانکه شما از آنها تمتع جستيد و بهره مند شديد ، آن حق معين
که مزد آنها است به آنها بپردازيد . و باکي نيست بر شما که پس از تعيين
فريضه ( پول و يا مهر تعيين شده و.. ) به چيزي با هم تراضي کنيد ( رضا
بدهيد ) . هر آينه الله دانا و حکيم است »**

اين حکم مربوط به کافران حربي است. وقتي قبيله و عشيره اي همگي اعم از زن و مرد و بزرگ و کوچک به جنگ با اسلام قيام کردند، مسلمانان بايد از کيان خود دفاع کنند و با آنان بجنگند . تا زماني که شکست آنان قطعي نشده ، دشمن را بکشند . اگر قبل از شکست قطعي ، دشمن پيشنهاد مصالحه داد، امام بر اساس توافق با آنان رفتار مي کند اما اگر به جنگ ادامه دادند،با آنان مي جنگد تا شکست آنان قطعي شود آن گاه دشمن را به اسارت مي گيرند . امام مسلمانان با رعايت مصلحت جامعه اسلامي در مورد اسيران اعم از مرد و زن و کوچک و بزرگ تصميم گرفته ،آنان را به منت يا در قبال گرفتن فديه آزاد کرده يا به بردگي مي گيرد
بنا بر اين کافراني که براي نابودي کشور اسلامي اقدام کرده بودند، بعد از شکست قطعي به صلاحديد امام به ملکيت مجاهدان در مي آيند .
اين حکم فقط مربوط به جنگ با کافراني است که عليه اسلام و جامعه اسلامي شمشير کشيده ، براي به نابودکي کشاندن اسلام هجوم آورده باشند.

وقتي نخواهي حقيقتي را بپذيري ، زمين و زمان هم دست به دست هم بدهد، نمي تواند شما را به پذيرش آن حقيقت وادارد.
بارها گفته شده حکم به بردگي گرفتن زنان و مردان فقط مربوط به جنگي است که کافران و مشرکان براي نابود کردن اسلام و جامعه اسلامي به کشور اسلامي حمله کنند . در اين صورت مسلمانان اگر مغلوب شوند ، از طرف مهاجمان و جنگجويان غالب به بردگي گرفته مي شوند . زنان آنان چه در ميدان جنگ بوده يا در غير ميدان جنگ به تصاحب جنگجويان غالب در مي آيند و...
اما اگر مسلمانان پيروز شوند، فقط حق دارند مردان و زنان حاضر در ميدان جنگ را به بردگي بگيرند . در صورت صلاحديد حاکم اسلام، تصاحب کنند. اين حکم در آن زمان که برده گيري جنگجويان مغلوب قانون جاري بود، نه تنها شرم آور نبود، بلکه حکمي عادلانه و قابل دفاع و در جهت رعايت مصلحت جامعه اسلامي و رعايت حال جنگجويان مغلوب بود
اين اجازه محدود را هم اسلام بدان جهت داد تا مشرکان به حمله بر کشور اسلامي گستاخ نشوند و گر نه اسلام براي نجات بخشي و به آقايي رساندن انسان ها اعم از عرب و عجم و سياه و سفيد و شرقي و غربي و...آمده است . نمي خواهد کرامت انسان ها خدشه دار شود، ولي "ترحم بر پلنگ تيز دندان ستمکاري بود بر گوسفندان"

اين که امروز دنيا برده گيري اسيران جنگي را ممنوع کرده، افتخار آميز است . اسلام و اولياي اسلام دعوت کننده به چنين قانوني بوده و از آن استقبال مي کنند.
قانون برده گيري سربازان و شرکت کنندگان در جنگ مربوط به زماني بود که در دنيا برده گيري مقبول و جاري بود . اگر اسلام آن را براي معتقدان به خود نهي مي کرد ، يا بايد آنان را به آزاد کردن اسيران يا کشتن آنان امر مي نمود. کشتن اسيران که قطعا امري انساني نبود.پس بايد يا اسير گيري را منع مي کرد يا دستور آزادي اسيران را صادر مي نمود . با اين دستور نه تنها برده گيري از جهان برچيده نمي شد ،چون جهان به اسلام اعتقاد نداشت، بلکه به نوعي مشرکان و کافران را عليه مسلمانان جرات مي داد ،زيرا آنان يقين داشتند در صورت حمله به مسلمانان، اگر شکست هم بخورند، بعد از شکست، افراد يا به اسيري گرفته نمي شوند يا مدت کمي بعد از آن آزاد مي شوند، در حالي که اگر پيروز شوند، با به برده گرفتن زنان و مردان مسلمان و تصاحب اموال آن ها، غنيمت فراوان به دست خواهند آورد.
در آن زمان امضاي محدود برده گيري امري معقول و مقابله به مثلي جايز بود اما امروز که قانون هاي جهاني برده گيري اسيران و اسير کردن غير نظاميان و تجاوز به زنان را منع کرده (که از ابتدا اسير و برده گرفتن مردان و زنان غير نظامي در اسلام ممنوع بوده است) اولياي اسلام با توجه به روح اسلام که مخالف برده گيري مي باشد، از قانون هاي جهاني استقبال کرده و بر آن پايبند هستند.
قانون برده گيري اسيران جنگي در همان زمان که برده گيري امري عمومي و ثابت و معمول بود، واجب نبود .حالا که دنيا به اين اندازه از رشد رسيده که برده داري را لغو کرده و براي اسيران جنگي حق و حقوقي قائل شده، طبيعي است که روح اسلام موافق اين قانون ها بوده ، اولياي اسلام با آغوش باز استقبال کرده و بدان ها پاي بند خواهند بود.

اين که ازدواج موقت را زنا بشماريم و اجازه ازدواج موقت را به معناي اجازه فحشا و بي بند و باري جنسي بشمريم و...، از روحيه افرادي مثل خليفه دوم است. او هم رابطه تحت عقد موقت را با زنا يکسان مي دانست. به همين خاطر از آن نهي کرد، ولي مؤمن تابع امر خداست. وقتي نبوت فردي برايش ثابت شد و وحيانيت کتاب آن فرد روشن گرديد، ديگر تابع قوانين آن کتاب مي شود ،زيرا امر حلال و حرام را به دست خدا مي داند .
مي داند اگر خدا چيزي را حلال کرده ،حتما فايده دارد . اگر حرام کرده ،حتما ضرر دارد. با توجه به آيه مزبور و سنت پيامبر ازدواج موقت حلال است و با بي بند و باري تفاوت اصولي دارد.
اما هر چيز حلال و جايز باشد، بر فرد لازم نيست آن را انجام دهد ،زيرا بسياري چيزها و کار ها حلال و جايز هستند، ولي واجب و ستوده نيستند. امر ازدواج موقت از اين گونه است که گر چه جايز است، ولي بدان تشويق نشده، بلکه مردان زن دار که کمبودي ندارند ،از آن نهي شده اند . براي آنان ناپسند(مکروه) شمرده شده ، اين ازدواج شرايط و ضوابطي دارد که اگر در آن ها دقت شود ،معلوم مي گردد که براي ايجاد زمينه شهوتراني مردان يا زنان و در جهت متزلزل کردن کانون خانواده ها وضع نشده ، بلکه براي رفع مشکل جامعه در موارد خاص وضع شده ، منع و تحريم آن ضرر بسيار بيش تري از جوازآن براي افراد و خانواده ها دارد. براي اطلاع بيش تر به کتاب نظام حقوق زن در اسلام از شهيد مطهري مراجعه کنيد.

سلام
خیلی ممنون از پاسختون
اما از حجم و لحن پاسخ حس می کنم که از جایی کپی کردید. اگر اشتباه می کنم که معذرت می خوام. اما اگر اشتباه نمی کنم، خواهشا اگر از منبعی استفاده می کنید لینک منبع رو بزارید.

راستش منطق شخص پاسخ دهنده روایی نبوده و یکسری فرضیات کرده که باید اثبات کنه مثلا:

نقل قول:

---

اين حکم فقط مربوط به جنگ با کافراني است که عليه اسلام و جامعه اسلامي شمشير کشيده ، براي به نابودکي کشاندن اسلام هجوم آورده باشند.

---

جملاتی که bold کردم رو باید اثبات کنید.

پس در کل شما هم اگر فرض های بالارو مدنظر بگیریم به جمله زیر اعتراف کردید:

نقل قول:

---

بنا بر اين کافراني که براي نابودي کشور اسلامي اقدام کرده بودند، بعد از شکست قطعي به صلاحديد امام به ملکيت مجاهدان در مي آيند .

---

شما فرمودید:

نقل قول:

---

اين که امروز دنيا برده گيري اسيران جنگي را ممنوع کرده، افتخار آميز است . اسلام و اولياي اسلام دعوت کننده به چنين قانوني بوده و از آن استقبال مي کنند.
قانون برده گيري سربازان و شرکت کنندگان در جنگ مربوط به زماني بود که در دنيا برده گيري مقبول و جاري بود . اگر اسلام آن را براي معتقدان به خود نهي مي کرد ، يا بايد آنان را به آزاد کردن اسيران يا کشتن آنان امر مي نمود. کشتن اسيران که قطعا امري انساني نبود.پس بايد يا اسير گيري را منع مي کرد يا دستور آزادي اسيران را صادر مي نمود . با اين دستور نه تنها برده گيري از جهان برچيده نمي شد ،چون جهان به اسلام اعتقاد نداشت، بلکه به نوعي مشرکان و کافران را عليه مسلمانان جرات مي داد ،زيرا آنان يقين داشتند در صورت حمله به مسلمانان، اگر شکست هم بخورند، بعد از شکست، افراد يا به اسيري گرفته نمي شوند يا مدت کمي بعد از آن آزاد مي شوند، در حالي که اگر پيروز شوند، با به برده گرفتن زنان و مردان مسلمان و تصاحب اموال آن ها، غنيمت فراوان به دست خواهند آورد.
در آن زمان امضاي محدود برده گيري امري معقول و مقابله به مثلي جايز بود اما امروز که قانون هاي جهاني برده گيري اسيران و اسير کردن غير نظاميان و تجاوز به زنان را منع کرده (که از ابتدا اسير و برده گرفتن مردان و زنان غير نظامي در اسلام ممنوع بوده است) اولياي اسلام با توجه به روح اسلام که مخالف برده گيري مي باشد، از قانون هاي جهاني استقبال کرده و بر آن پايبند هستند.
قانون برده گيري اسيران جنگي در همان زمان که برده گيري امري عمومي و ثابت و معمول بود، واجب نبود .حالا که دنيا به اين اندازه از رشد رسيده که برده داري را لغو کرده و براي اسيران جنگي حق و حقوقي قائل شده، طبيعي است که روح اسلام موافق اين قانون ها بوده ، اولياي اسلام با آغوش باز استقبال کرده و بدان ها پاي بند خواهند بود.

---

جملات بالا هم با منطق من جور در نمیاد، چرا که اگر بخوایم به قوانین بین المللی توجه کنیم که دیگه چند وقت دیگه باید همجنس گرایی رو هم به رسمیت بشناسیم! مگر آیین ما نمیگه که هرآنچه پیغمبر فرموده حلال است، تا قیامت حلال است و هر آنچه که فرموده حرام است تا قیامت حرام است...