امام باقر علیه السلام چشمه زاینده دانش

سيره و روش امامان بزرگوار اسلام بر اين بوده است كه همواره در تلاش بوده اند تا با مناظره هاي خود با فقيهان و دانشمندان ديگر علوم و اديان، حقانيت دين اسلام را اثبات كرده و تشنگان دانش را از سرچشمه زلال وحي، سيراب سازند.
امام باقر(ع)، چون در محضر درس مي نشست، مانند درياي خروشان و چشمه زاينده علم و دانش بود و هر كس، به اندازه استعداد خود، از آن بهره مند مي شد.
امام باقر(ع) در صداقت و صراحت بيان و شيريني كلام، چنان بود كه آستانش، محل گردهمايي همه دانشمندان اسلام بود.
در دوران امامت ايشان، كه دوران آرامش نسبي بود، حضرت، مراتب علمي را كلمه به كلمه بيان فرموده و چنان موضوع را تشريح مي فرمود، كه در جنين شناسي، علوم طبيعي و طب، حتي امروزه هم پس از اين هم تحقيق و جستجو، پزشكان جهان همان مساله هاي علمي را كه امام(ع) بيان فرموده بود، تاييد كرده اند.