دوگانه پرستان

مانوییون یا دوگانه پرستان کسانی بودند در زمان شاپور اردشیر
که دینی را از مخلوط کردن دین ایران باستان مجوس و مسیحیت بوجود آوردند.
زرتشتیان کنونی از این دین پیروی می کنند.

علامه مجلسی در باره این فرقه می گوید:
مانى ملعون در زمان شاپور بن اردشير به هم رسيد، و دينى احداث كرد ميان مذاهب گبران و ترسايان كه نه اين بود و نه آن، و به پيغمبرى حضرت مسيح عليه السّلام قائل نبود «1»، و به نبوت [حضرت‏] موسى عليه السّلام قائل نبود و مى‏گفت: عالم مركب است از دو اصل قديم يكى نور و ديگرى ظلمت و هر خير و خوبى كه در عالم هست از نور مى‏دانست و هر شر و بدى را به ظلمت نسبت مى‏داد و مى‏گفت درندگان و موذيات و عقارب و حيّات را ظلمت آفريده، به سبب آن كه حكمت خلق را نمى‏دانست و گمان مى‏كرد كه خلق اينها عبث است و در اينها منفعتى نيست و حكيم نمى‏بايد اينها را خلق كند.

امام صادق(ع) در توحید مفضل درباره مانی می فرمایند:

بَلِ اعْجَبْ مِنْ أَخْلَاقِ مَنِ ادَّعَى الْحِكْمَةَ حَتَّى جَهِلُوا مَوَاضِعَهَا فِي الْخَلْقِ فَأَرْسَلُوا أَلْسِنَتَهُمْ بِالذَّمِّ لِلْخَالِقِ جَلَّ وَ عَلَا بَلِ الْعَجَبُ مِنَ الْمَخْذُولِ مَانِي حِينَ ادَّعَى عِلْمَ الْأَسْرَارِ وَ عَمِيَ عَنْ دَلَائِلِ الْحِكْمَةِ فِي الْخَلْقِ حَتَّى نَسَبَهُ إِلَى الْخَطَإِ وَ نَسَبَ خَالِقَهُ إِلَى الْجَهْلِ تَبَارَكَ الْحَكِيمُ الْكَرِيم‏

بلكه تعجّب كن از اخلاق گروهى كه دعوى حكمت مى‏كنند و چون وجه صواب در امرى از امور عالم بر ايشان مخفى ماند زبان مى‏گشايند به مذمت خالق حكيم! و عجب است از «مانى» مخذول كه دعوى اسرار مى‏كند و چون بعضى از شواهد حكمت در خلق اشياء بر او مخفى مانده نسبت داده است خلق را به خطا و خالق را به جهل تبارك اللَّه الحكيم الكريم و سبحان اللَّه العلى العظيم‏

چه جالب :o

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad.s

چه جالب :o

---

الان که چی :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :x :x

[quote=hamid reza]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط "mohammad.s":35texq5q

چه جالب :o

---

الان که چی :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :x :x[/quote:35texq5q]
اولا تیکه ی منو نگو :) دوما به بحث اصلی برس

پنج گروه از مخالفين اسلام كه هر گروه پنج نفر و جمعاً 25 نفر بودند، باهم تفاهم كردند و هم رأي شدند كه به حضور پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ شرفياب شده و به بحث و مناظره بپردازند.

اين گروه*ها عبارت بودند از: يهودي، مسيحي، مادّي، مانُوي و بت*پرست.

اين*ها در مدينه به حضور پيامبر آمدند، دور پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ را گرفتند، پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ با كمال خوش*روئي، به آن*ها اجازه داد كه بحث را شروع كنند.

گروه دوگانه پرست به پيش آمده گفتند:

«ما معتقديم جهان دو مرّبي و تدبير كننده و دو مبدء دارد يكي مبدء نور و ديگري مبدء ظلمت، براي مناظره به اين*جا آمده*ايم، اگر در اين بحث با ما هم عقيده شدي كه البتّه برتري و سبقت با ما است و در صورت مخالفت، با تو مخالف خواهيم شد.»

پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ به آن*ها فرمود: شما از چه نظر اين عقيده را داريد؟

دوگانه پرستان: ما مي*بينيم جهان از دو بخش تشكيل شده يا خير و نيكو است و يا شرّ و بد، معلوم است كه اين دو ضد هم هستند از اين رو معتقديم كه هر يك خالق جداگانه دارند زيرا يك خالق، دو عمل ضدّ هم را انجام نمي*دهد، به*عنوان مثال: محال است برف ايجاد حرارت كند چنان*كه محال است آتش ايجاد سردي كند، از اين رو ثابت كرديم كه در جهان دو آفريدگار قديم يكي نور (مبدء نيكي*ها) و ديگري ظلمت (مبدء بدي*ها) وجود دارد.

پيامبر: آيا شما تصديق مي*كنيد كه در جهان رنگ*هاي گوناگون از سياه، سفيد، سرخ، زرد، سبز و كبود هست و هر كدام ضد ديگري است، زيرا دو رقم از آن*ها در يك*جا جمع نمي*شوند، چنان*كه حرارت و سردي دو ضدّند و محال است در يك جا جمع شوند؟!

دوگانه پرستان: آري تصديق مي*كنيم!

پيامبر: پس چرا به شماره هر رنگي، معتقد به يك خدا نيستيد؟ مگر به عقيده شما هر ضدّي، خالق مستقل ندارد؟ بنابراين چرا به تعداد ضدها نمي*گوئيد خالق وجود دارد؟

دوگانه پرستان در برابر اين سؤال دندانشكن در ماندند و در فكر فرو رفتند.

پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ دنبال سخن را گرفت و فرمود: به عقيده شما، چگونه نور و ظلمت دست به دست هم دادند و اين جهان را اداره مي*كنند با اين*كه طبيعت نور صعود و ترقّي است و طبيعت ظلمت، تنزّل و فرود است، آيا دو مردي كه يكي به طرف شرق مي*رود و ديگري به طرف غرب، به عقيده شما ممكن است اين دو در حالي كه پيوسته اين*گونه در حركتند، در يك*جا جمع بشوند؟

دوگانه پرستان: نه امكان ندارد.

پيامبر: بنابراين، چگونه نور و ظلمت كه در دو خط متضاد هستند دست به دست هم دادند و با هم به تدبير و اداره جهان پرداختند، آيا چنين چيزي امكان دارد كه جهان از دو عاملي كه ضدّ هم هستند پديد آيد؛ مسلّماً ممكن نيست، پس اين دو، مخلوق و حادث*اند و در تحت تدبير خداوند قادر و قديم مي*باشند.

دوگانه*پرستان در بن بست جواب خلل ناپذير پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ قرار گرفتند سرها را پائين افكنده گفتند: به ما فرصتي بده تا در اين باره بينديشيم![1] :lol: :lol: 8-)

-----------------------------------------------