وقايع سه روز در غدير

وقايع سه روز در غدير

در طول سه روز توقف در غدير، پس از ايراد خطابه چند جريان به عنوان تأكيد و به نشانه اهميت غدير به وقوع پيوست كه شرح آن چنين است:

پيامبر (صلى الله عليه و آله) در اين مراسم، عمامه خود را ـ كه «سحاب» نام داشت به عنوان افتخار بر سر اميرالمؤمنين (عليه السلام) قرار دادند.

حسان بن ثابت از پيامبر (صلى الله عليه و آله) درخواست كرد تا در مورد غدير شعرى بگويد، و با اجازه حضرت اولين شعر غدير را سرود.

جبرئيل عليه السلام به صورت انسانى ظاهر شد و خطاب به مردم فرمود: «پيامبر براى على بن ابى طالب عهد و پيمانى گرفت كه جز كافر به خدا و رسولش آن را بر هم نمى زند.»

مردى از منافقين گفت: «خدايا اگر آنچه محمد مى گويد از طرف توست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست.» در همين لحظه سنگى از آسمان بر سر او فرود آمد و او را هلاك كرد، و اين معجزه غدير تأييد الهى را بر همگان روشن كرد.

پس از سه روز مراسم پر شور غدير پايان يافت، و آن روزها به عنوان «ايام الولاية» در صفحات تاريخ نقش بست. مردم پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينان آن حضرت تا روز قيامت، راهى شهر و ديار خود شدند. خبر واقعه غدير در شهرها منتشر شد و به سرعت شايع گرديد و خداوند بدينگونه حجتش را بر همه مردم تمام كرد.
چگونگي بيعت مردان

با پايان يافتن خطابه پيامبر اكرم، مردم به سوى پيامبر(صلي الله عليه و آله)و امير المؤمنين(عليه السلام) هجوم آوردند، و با ايشان به عنوان بيعت دست مى دادند و تبريك و تهنيت مى گفتند.

پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) دستور دادند تا دو خيمه بر پا شود. در يكى خود نشستند و به امير المؤمنين (عليه السلام) دستور دادند تا در خيمه ديگر بنشينند. مردم دسته دسته در خيمه پيامبر (صلي الله عليه و آله) حضور مى يافتند و پس از بيعت و تبريك به خيمه اميرالمؤمنين (عليه السلام) مى آمدند و به عنوان امام و خليفه بعد از پيامبرشان با حضرتش بيعت مى كردند و با لقب «امير المؤمنين» بر آن حضرت سلام مى كردند، و اين مقام والا را تبريك و تهنيت مى گفتند. برنامه بيعت و تهنيت تا سه روز ادامه داشت و حضرت اين مدت را در منطقه غدير اقامت داشتند.

مسئله جالب در اين بيعت آن است كه كسانى كه در غدير پيش از همه با اميرالمؤمنين بيعت نمودند و خود را از ديگران جلو انداختند؛ زودتر از همه بيعت خود را شكستند و پيمان خود را زير پا گذاشتند.

در تاريخ آمده كه خليفه دوم بعد از بيعت، اين كلمات را بر زبان مى راند: «افتخار برايت باد، گوارايت باد، اى پسر ابى طالب! خوشا به حالت اى اباالحسن، اكنون مولاى من و مولاى هر مرد و زن مؤمنى شده اى»!!!
چگونگي بيعت زنان با اميرالمومنين

از طرف ديگر، پيامبر (صلي الله عليه و آله) دستور دادند تا ظرف آبى آورده و پرده اى بر روى آن زدند. امير المؤمنين(عليه السلام) دست خود را در ظرف آب نهاده و زنان در سوى ديگر پرده با قرار دادن دست خود در ظرف آب، با آن حضرت بيعت كردند.

يادآورى مى شود كه حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا (عليهاالسلام) در غدير حضور داشتند، و كليه همسران پيامبر (صلي الله عليه و آله) نيز در آن مراسم حاضر بودند.
عمامه سحاب پيامبر

در اين مراسم، پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) عمامه خود را كه «سحاب» نام داشت، به عنوان تاج افتخار بر سر اميرالمؤمنين (عليه السلام) گذاشتند و انتهاى عمامه را از پشت سر بر دوش آن حضرت قرار دادند.
شعر غدير

در مراسم پر شور غدير، حسان بن ثابت از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) اجازه خواست تا به مناسبت اين واقعه عظيم شعرى درباره اميرالمؤمنين حضرت علي(عليه السلام) بسرايد.

حضرت فرمودند: بگو به بركت خداوند.

حسان در جاى بلندى قرار گرفت و گفت: «اى بزرگان قريش، سخن مرا به گواهى و امضاى پيامبر (صلي الله عليه و آله) گوش كنيد.» سپس اشعارى را كه همانجا سروده بود خواند كه به عنوان يك سند تاريخى از غدير ثبت شد و به يادگار ماند.
جبرئيل در غدير

اتمام حجت ديگر اين بود كه مردى زيباروى در كنار مردم مى گفت:

«به خدا قسم روزى مانند اين روز هرگز نديدم. چقدر كار پسر عمويش را محكم نمود! براى او پيمانى بست كه جز كافر به خدا و رسولش آن را بر هم نمى زند. واى بر كسى كه پيمان او را بشكند.»

عمر نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله) آمد و گفت: شنيدى اين مرد چه مى گفت؟! حضرت فرمودند: او را شناختى؟ گفت: نه. حضرت فرمودند.

«او روح الامين جبرئيل بود. تو مواظب باش اين پيمان را نشكنى. اگر چنين كنى خدا و رسول و ملائكه و مؤمنان از تو بيزار خواهند بود!»
معجزه غدير

امضاى الهى بر غدير، معجزه اى بود كه پس از اعلام ولايت توسط پيامبر(صلي الله عليه و آله) به وقوع پيوست. حارث فهرى نزد حضرت آمد و معترضانه پرسيد: آيا اين ولايت كه امروز اعلام كردى از جانب خدا بود؟ پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرمود: آرى از جانب خدا بود.

در اينجا حارث خطاب به خداوند گفت: «خدايا! اگر آنچه محمد مى گويد حق و از جانب توست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست!!»

همين كه سخن حارث تمام شد و به راه افتاد، خداوند سنگى از آسمان بر او فرستاد كه از مغزش وارد و از پشتش خارج گرديد و همانجا او را هلاك كرد.

با اين معجزه، بار ديگر بر همگان مسلم شد كه «غدير» از منبع وحى سرچشمه گرفته و فرمان الهى است و منكرين آن مستحق عذاب اند.

با سلام

سوالي كه مطرح ميشه اينه كه با وجود چنين اتفاق مهمي آن هم در اين سطح وسيع پس چطورشدكه بعد از وفات پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم)جز تعدادانگشت شماري ازمردم به دفاع از حضرت علي (ع)نيامدند.نه درشهر مدينه و نه درديگرشهرها. :?:

من دلایلی که به نظرم میرسه رو میگم باقی دوستان در مورد اون ها بحث کنن و لطفا کاملش کنن:

1- ظاهرا بعد از شهادت حضرت رسول (ص) عده ای غدیر رو یاد آوری کردند، غاصبان خلافت (ظاهرا ابوبکر) چون نمی تونستند غدیر رو انکار کنند خدعه ای که به کار بردند این بود که یک حدیث رو جعل کردند و مدعی شدند حدیث غدیر بوسیله آن منسوخ شده است. حدیث ناسخ ادعایی از قول حضرت رسول (ص) این بود: "ما اهل بیتی هستیم که خداوند عزوجل ما را بزرگوار داشته و انتخاب کرده و دنیا را برای ما راضی نشده است، و خداوند نبوت و خلافت را برای ما جمع نمی کند".
طبق کتاب سلیم بن قیس، عمر و ابوعبیده و معاذبن جبل و سالم مولی ابی حذیفه این روایت جعلی را تائید کردند و به این ترتیب امر را بر مردم مشتبه کردند و خیلی ها را به شک انداختند.

2- خیلی ها بدلیل فضای خفقان و فشار جرئت بیان حقیقت رو نداشتند. کما این که عنوان میشه از خیلی ها به اجبار بیعت گرفته شد (از جمله امیرالمومنین (ع)، زبیر، سلمان، ابوذر و مقداد)

لطفا بقیه دوستان تحلیل کنن

سئوال باید دقیقتر مطرح شود --این طوری فکر می کنم ---
اما در همین حد انچه که به نظر می رسد :

1 عد ه های قابل توجه از ابتدا که ایمان اوردند از روی طمع و نفاق بوده است و واقعا ایمان نیاوردند لذا از این گروه توقعی جز این نمی رفت --نفاق مکی و نمفاق مدنی --
1-1 ایات بسیاری در قران به بیان این خطر و بر ملا کردن توطئه انان نازل شده است مثل ایات اول سوره بقره و در روایات زیادی تصریح به این مطلب است من جمله خطبه غدیر که بخش قابل توجهی از ان به نقش منافقین اختصاص یافته است
1-2 از نظر دور نماند که خطر منافقین به حدی زیاد بوده است که ابلاغ ایه اکمال به تاخیر می افتد تا انجا که خداوند تضمیین می دهد برای حفظ از کید منافقین --و الله یعصمک من الناس --
1-3 توجه داشته باشید که اغلب منافقین از روسای قبائل بوده اند و این قبائل تبعیت از رئیس خود داشته اند لذا تعداد ایشان قابل توجه است
2 عده ای قابل توجهی از اعرابی که ایمان اورده بودند حقد و کینه حضرت علی علیه السلام را در دل داشتند --احفادا بدریه و خیبریه و حنینیه تا انجا که در تحولات سیاسی این کینه توزی خود را نشان می دهد و غدیر را مورد انکار قرار می دهند
3 - عده ای هم که غدیر را فریاد کشیدند کم نبودند چون بابک حافظی اشاره کرده اند تفصیل نمی دهم
4 - حزب منافقین تا انجا پیش رفت که طرح ترور پیامبر راریخت و در نهایت ایشان را به شهادت رساندند
5- مهم این است که دنبال ملاک باشیم و الا و اکثرهم لا یعلمون

در پایان هرکسی که می تواند نکته ای به این مطالب اضافه کند این بحث را تکمیل کند

امیدوارم که همگی از یاری کنندگان اهل بیت با دست وزبان باشیم

سوال:

آیاعمر لعنت الله علیه واقعا"در غدیر با امام علی علیه السلام بیعت کرد؟