پولس پایه اعتقادات مسیحی

پولس كه بود؟

آن گونه كه از كتاب اعمال رسولان بر مي*آيد وي فردي يهودي بوده است كه در تعقيب مسيحيان و آزار ايشان مي*كوشيده است. (اعمال رسولان 8 :3 )

وي از موافقان قتل استیفان شهيد نيز بوده است.(اعمال رسولان 8 :1 )

اما در راه دمشق كه براي دستگيري مسيحيان آن سامان عزيمت كرده بود نور مسيح را ديد و آواز آن حضرت را شنيد كه او را به خاطر كارهايش توبيخ نمود ، وي كه بينائيش را در اين حادثه از دست داده بود به دستور مسيح به دمشق رفت و در آنجا توسط شخصي به نام حنانيا بينائيش را بازيافت و از روح*القدس پر شد. (اعمال رسولان 9 :1 ـ17 )

پولس پس از مسيحي شدن هيچ اشتياقي براي ديدن حواريون و شاگردان مسيح نداشت و اولين ملاقات وي با حواريون سه سال پس از اين واقعه بود :
«و به اورشليم هم نزد آناني كه قبل از من رسول بودند نرفتم بلكه به عرب شدم و باز به دمشق مراجعت كردم پس بعد از سه سال براي ملاقات پطرس به اورشليم رفتم و پانزده روز با وي بسر بردم اما از ساير رسولان جز يعقوب برادر خداوند را نديدم» (غلاطيان 1 :17 ـ19 )


پولس و حواريون:

چنانچه گذشت: پولس پس از مسيحي شدن با حواريون مصاحبت نداشت و شايد به همين خاطر بود كه وي در تقابلي آشكار با حواريون بود او كه خود را رسول ويژه مسيح مي*دانست با پطرس نيز مخالفت مي*نمود:
« و اما چون پطرس به انطاكيه آمد او را روبرو مخالفت نمودم زيرا كه مستوجب ملامت بود » (غلاطيان 2 :11 )

وي تا آنجا پيش رفت كه پطرس را متهم به نفاق نمود. «و ساير يهوديان هم با وي نفاق كردند بحدي كه برنابا نيز در نفاق ايشان گرفتار شد» (غلاطيان 2 :13 )


ادعاهاي پولس:

پولس در ابتداي امر خود را در جايگاهي بسيار پايين*تر از حواريون مي*ديد:

« لايق نيستم كه به رسول خوانده شوم چونكه بر كليساي خدا جفا مي*رسانيدم» (اول قرنتيان 1۵ :9 )

اما به فاصلۀ كوتاهي مدعي مقامي بزرگ و جايگاهي سترگ شد.


1 ـ « زيرا مرا يقين است كه از بزرگترين رسولان هرگز كمتر نيستم »
(دوم قرنتيان 11 :5 )

2 ـ « مي*بايست شما مرا مدح كرده باشيد !!! از آن رو كه من از بزرگترين رسولان به هيچ وجه كمتر نیس**تم » (دوم قرنتيان 12 :11 )

3 ـ «به مسيح عيسي فخر مي*كنيم و بر جسم اعتماد نداريم هر چند مرا در جسم نيز اعتماد است » (فيليپيان 3 :3 ـ4 )

4 - «در خود عيبي نمي*بينم لكن از اين عادل شمرده نمي*شوم» (اول قرنتيان*4 :4 )

5 ـ «زيرا كه من هر چند در جسم غايبم اما در روح حاضرم و الآن چون حاضر حكم كردم در حق كسي كه اين را چنين كرده است» (قرنتيان 5 :3 )

6 ـ «آيا كسي از شما چون بر ديگري مدّعي باشد جرأت دارد كه مرافعه برد پيش ظالمان نه مقدسان؟ يا نمي*دانيد كه مقدسان دنيا را داوري خواهند كرد... آيا نمي*دانيد كه فرشتگان را داوري خواهيم كرد !! تا چه رسد به امور روزگار » (اول قرنتيان 6 :1 ـ3 )

7 ـ اما منكوحان را حكم مي*كنم و نه من بلكه خداوند... و ديگران را من مي*گويم نه خداوند كه اگر كسي... » (اول قرنتيان 7 :10 ـ12 )

8 ـ «اي برادران با هم به من اقتدا نماييد» (فيليپيان 3 :17 )


در اينجا اين نكته به ذهن مي*آيد كه ادعاهاي پولس تا چه حد معتبر است؟ چه كساني بر اين ادعاها مهر تأييد زده*اند؟

داستان ديدن مسيح و ايمان آوردن وي به دستور آن حضرت ،فقط توسط خود وي ذكر شده و هيچ منبع ديگري جز خود او شاهد بر اين داستان نيست .
تمام مطالب مربوط به پولس و تعريفها و تمجيدهاي از او نیزفقط در كتاب اعمال رسولان آمده است.
اما با مراجعه به كتاب مقدس در مي*يابيم كه نويسندۀ كتاب اعمال رسولان كسي نيست جز لوقا شاگرد خود پولس كه به دست او مسيحي شده بود.
آيا با اين وجود مي*توان به اين تعريفها اكتفا نمود؟ چه كسي اعتبار پولس و ادعاهاي وي را تأييد كرده است؟


البته در رسالۀ دوم پطرس هم نام وي ذكر شده است. (دوم پطرس 3 :15 )

بدون شك اگر اين مطلب ثابت شود مي*تواند كمك بزرگي براي شناخت شخصيت پولس باشد اما اين رساله بي اعتبارترين كتاب عهد جديد است و محققين آن را جعلي دانسته*اند. اين رساله از نظر محتوا و شيوۀ نگارش تفاوت بسيار زيادي با رسالۀ اول پطرس دارد و محققين زمان نگارش آن را حدود 150 .م مي*دانند نويسنده اين متن بدون شك شخصي غير از پطرس بوده است و براي مقبول افتادن رساله*اش آن را به پطرس نسبت داده است. (كليد عهد جديد/ فلويد فيلسون/ ص239 )

آرچيبالد رابرتسون در مورد اين رساله مي*نويسد: رسالۀ دوم پطرس آخرين و قطعاً جعلي ترين كتاب عهد جديد است. (عيسي اسطوره يا تاريخ/ فصل اول/ ص29 )

پولس و شيوۀ تبليغي وي:

پولس در اولين قدم و براي از ميان برداشتن حواريون و جلوگيري از مخالفتهاي حواريون مأموريت ايشان را به تبليغ در ميان يهوديان محدود كرد:

« و چون ديدند كه بشارت نامختونان به من سپرده شد چنانكه بشارت مختونان به پطرس زيرا او كه براي رسالت مختونان در پطرس عمل كرد در من هم براي امت*ها عمل كرد» (غلاطيان 2 :7 ـ8 )

اين ادعاي پولس در حالي است كه پطرس خود را مأمور به تبليغ در ميان غير يهوديان مي*داند:
« آنگاه بعضي از فرقۀ فريسيان كه ايمان آورده بودند برخاسته گفتند: اينها را بايد ختنه نمايند... پطرس برخاسته بديشان گفت: اي براداران عزيز شما آگاهيد كه از ايام اول خدا از ميان شما اختيار كرد كه امتها از زبان من كلام بشارت را بشنوند و ايمان آورند» (اعمال رسولان 15 :5 ـ7 )
در اعمال رسولان باب 10 و 11 نيز آمده است كه پطرس، تبليغ بين يهوديان را از قبل آغاز كرده بود.

پولس پس از كنار نهادن حواريون به صراحت اعلام داشت كه انديشه*هايش را از حواريون نگرفته است: « اما اي برادران شما را اعلام مي*كنم از انجيلي كه من بدان بشارت دادم كه به طريق انسان نيست زيرا كه من آن را از انسان نيافتم و نياموختم مگر به كشف عيسي مسيح»

اين ادعاي پولس راه را براي إعمال نظرات شخصيش باز كرد. بدون شك پولس مبدع و مبتكر بسياري از اصول عقيدتي و عملي مسيحيت است.

جوان گريدي مي*نويسد: پولس به خاطر توسعه يافتن افكارش متهم شده است كه آن قدر مسيحيت را تغيير داد كه گويي مؤسسس دوم آن است. (مسيحيت و بدعتها/ ص47 )

بدعتهای پولس

برخي از اين امور كه پولس به عنوان بنيانگذار آن تلقي مي*شود را به اختصار ذكر مي كنيم:

1 ـ گناه اوليه:

آدم در بهشت از خوردن ميوۀ يك درخت منع شد اما مار او را فريب داد و آدم از آن درخت استفاده كرد و بدينسان آدم كه سمبل انسانها بود گناه كرد خدا بر انسانها غضب كرد و همۀ مردم به خاطر گناه آدم كه سمبل انسانها بوده محكوم به جهنم هستند اين عقيده از جمله اصولي است كه اكثريت قريب به اتفاق مسيحيان بدان معتقدند. اين عقيده در هيچ يك از كتب عهد عتيق سابقه ندارد و هيچكدام از پيامبران از آن صحبت نكرده*اند ، در هيچيك از كتب مقدس از محكوميت همۀ مردم به جهنم وعذاب الهی سخن نيامده است اما با اين وجود پولس مدعي اين دكترين بود و براي اولين بار اين نظريه را مطرح كرد.

اگرچه به صورت مبهم در كلمات مسيح نيز به مسألۀ فداء اشاره شده است اما مسألۀ فداء ملازمه ای با مسألۀ گناه اوليه ندارد .

گذشته از اين در بخش كتاب مقدس اشاره كرديم كه رساله*هاي پولس مقدم بر تمام كتب و رساله*هاي عهد جديد هستند و به روشني متأثر از افكار و نظريات پولس بوده*اند.

در شوراي ترنت به روشني بر اين مسأله تأكيد شد كه اين دكترين منسوب به پولس است:
«اگر كسي ادعا كند كه گناه آدم فقط به خودش صدمه رسانده است و به فرزندانش آسيبي نمي*رساند... يا بگويد... گناه را كه مرگ نفس است منتقل نكرد چنين كسي ملعون است چون با اين سخنان پولس مغايرت دارد: « لهذا همچنان كه به وساطت يك آدم گناه داخل جهان شد و به گناه موت و به اين*گونه موت بر همۀ مردم طاري شد از آن جا كه همه گناه كردند (روميان 5 :12)
(آيين كاتوليك/جورج برانتل/فصل سوم/ ص74 )

او بر گناه اوليه تأكيد بسيار زيادي دارد و در جاي*جاي رساله*هايش بر اين مسأله تأكيد مي*كند:

« چنانكه در آدم همه مي*ميرند در مسيح نيز همه زنده خواهند شد »
(اول قرنتيان 1۵ :22 )

«پس همچنان كه به يك خطا حكم شد بر جميع مردمان براي قصاص، همچنين به يك عمل صالح بخشش شد بر جميع مردمان براي عدالت حيات» (روميان 5 :18 )

2 ـ تجسّم:

در هيچ يك از كتابهاي عهد عتيق و در هيچيك از كلماتي كه از مسيح نقل شده است به مسئلۀ تجسم اشاره نشده است.
اما پولس به روشني بيان كرد كه مسيح، همان خداي پسر است كه لباس جسم را پوشيد:

« لكن خود را خالي كرده صورت غلام را پذيرفت و در شباهت مردمان شد و چون در شكل انسان يافت شد...»
(فيليپيان 2 : 7 ـ8 )

گرچه مسئلۀ تجسم در ابتداي انجيل يوحنا نيز آمده است (يوحنا 1 :14) اما پيشتر و در مبحث كتاب مقدس بيان كرديم كه: رساله*هاي پولس بر تمام كتب و رساله*هاي عهد جديد مقدم بوده و جلوتر از تمام آنها نوشته شده است و عموم رساله*ها و كتب عهد جديد متأثر از پولس بوده*اند.

3 ـ نفي شريعت:

بدون شك مسئلۀ برداشته شدن شريعت از ابداعات پولس است و در هيچ جا ، نه مسيح و نه از حواريون چنين عقيده*اي نقل نشده است.

« لكن الحال بدون شريعت،عدالت خدا ظاهر شده است »
(روميان 3 :21 )

« خدا پسر خود را فرستاد كه از زن زاييده شد وزير شريعت متولد تا آناني را كه زير شريعت باشند فديه كند... »
(غلاطيان 4 :4 ـ5 )