اینکه مخالفین از ما می پرسند:چرا امام زمان برای دوستانش اشکار نمی شود؟سوال بی موردی است:زیرا اگر مقصود انها اینست که در حال غیبت لطف برای دوستان امام حاصل نیست.وبنابراین تکلیفی نخواهند داشت میگوییم این اشکال برما وارد نیست.چه که برای دوستان امام.در حال غیبت هم لطف حاصل است.
زیرا هنگامی که دوستان امام دانستند که هر لحظه منتظر ظهور امام غایب خود می باشند و انتظار امدن و بسط ید و امامت او را میکشند.ازامر ونهی وی میترسند و بدین ملاحظه از ارتکاب زشتیها برکنارمیمانند وواجبات را به جای می اورند. پس غایب بودن امام در نظر دوستانش مثل اینست که وی در شهری باشد و دوستانش در شهری دیگر باشند.بلکه ملاحظه دوستانش از شخص امام زمان(ع)در حال غیبتش بیشتر است.زیرا در حال غیبت.دوستان احتمال میدهند امام در شهر و نزدیک به انها و در همسایگی انها باشد و انها را ببیند ولی انها امام را نشناسند و ازاخبار او اگاهی نیابند.اما اگر مثلا در شهری باشد احتمال میدهند خبر وی به امام نرسد و کارهای او از نظر امام مخفی بماند.و ناگفته معلوم است که در صورت نخست دوری دوستان از ارتکاب قبایح بیشتر از صورت دوم است.پس وقتی لطف وجود امام برای دوستان در هر حال حاصل باشد اگر از نظر انها غایب گردد.اشکالی ندارد
